Podkarpacki miód spadziowy
Podkarpacki miód spadziowy produkowany jest na terenie kilkunastu nadleśnictw w ramach województwa podkarpackiego. Jest to płynny lub skrystalizowany miód, w którym dominuje spadź pochodząca z jodły pospolitej (średnio 70% lub więcej). Miód może też zawierać spadź innych drzew iglastych (głównie świerku lub sosny) czy śladowe ilości pyłków roślin nektarodajnych lub wiatropylnych. Jego konsystencja jest gęsta i lepka, a barwa – ciemnobrązowa, z zielonkawymi refleksami, po krystalizacji zaś powoli jaśnieje. Podkarpacki miód spadziowy ma typowo żywiczny aromat, przypominający zapach igliwia i łagodny, słodki smak.
Bartnictwo na Podkarpaciu ma bardzo długą historię – pierwsze wzmianki źródłowe na ten temat pochodzą aż z XV w. Nic dziwnego, gdyż w rejonie tym panują bardzo dobre dla produkcji miodu warunki naturalne. Dowodem, jak żywe są tradycje bartnicze, może być większa niż gdziekolwiek indziej liczba aktywnych pszczelarzy zbierających miód tradycyjnymi metodami rzemieślniczymi – jest ich ponad 3000, a Wojewódzki Związek Pszczelarzy w Rzeszowie zrzesza aż 54 koła.
Od 7 sierpnia 2010 r. podkarpacki miód spadziowy posiada europejskie oznaczenie Chronionej Nazwy Pochodzenia, co oznacza, że uprawnienia do jego produkcji mogą otrzymać jedynie pszczelarze wytwarzający miód na obszarze 17 nadleśnictw województwa podkarpackiego i dwóch parków narodowych: Bieszczadzkiego i Magurskiego. Do produkcji podkarpackiego miodu spadziowego można wykorzystywać wyłącznie pszczoły ras: zachodnio-/środkowoeuropejskiej, kraińskiej (krainka) i kaukaskiej.
Region: podkarpackie
